• Bez kategorii

    Randomizowana próba słodzonych cukrem napojów i młodzieńcza masa ciała AD 7

    Stowarzyszenie dla 84 nastolatków latynoskich w badaniu było silne (. = 0,63, p = 0,007), podczas gdy dla 464 nie-Latynosów (głównie nie-latynoskich białych, ale także nie-latynoskich czarnych, azjatyckich Amerykanów, amerykańskich Indian i inne) nie było znaczące (. = 0,164, P = 0,11). Zdarzenia niepożądane W sumie siedem wydarzeń zostało zgłoszonych przez rodziców uczestników eksperymentalnej grupy podczas motywacyjnych rozmów telefonicznych (diagnoza choroby Gravesa-Basedowa, diagnoza zespołu policystycznych jajników, zakażony palec, atak astmy, łagodny uraz głowy spowodowany wypadkiem samochodowym , rozwój zakrzepu krwi po operacji kolana i tymczasowy ubytek słuchu z powodu gromadzenia się płynu i wosku w uszach).

  • Bez kategorii

    Randomizowana próba słodzonych cukrem napojów i młodzieńcza masa ciała AD 4

    Ostateczne obliczenia zostały zakończone NDSR, wersja 2011. Zmienne stosowane do oceny jakości żywienia obejmowały zgłaszane codzienne porcje słodzonych cukrem, sztucznie słodzonych i niesłodzonych napojów; porcje 100% soków owocowych; całkowite spożycie energii i cukru; i spożycie energii ze słodzonych cukrem napojów i 100% soków owocowych. Ankieter poprosił również każdego z uczestników o przypomnienie aktywności wykonanej najczęściej podczas każdego 15-minutowego bloku w ciągu poprzedniego dnia.16,17 Obliczaliśmy dzienny czynnik aktywności fizycznej, stosując poziomy metabolicznego metabolizmu (MET) dla każdego zgłoszonego działania, 18 i godziny oglądania telewizji. Zdarzenia niepożądane Zdarzenie niepożądane zdefiniowano jako objaw lub problem dotyczący bezpieczeństwa wymagający pomocy medycznej, zgłoszonej przez nastolatka lub rodzica podczas udziału w badaniu.

  • Bez kategorii

    Randomizowana próba słodzonych cukrem napojów i młodzieńcza masa ciała AD 6

    Całkowite spożycie energii i spożycie cukru zmniejszyły się w grupie eksperymentalnej w porównaniu z grupą kontrolną na rok (P <0,001 dla obu porównań), przy różnicach grupowych utrzymujących się po 2 latach (P = 0,02 dla całkowitego poboru energii i P = 0,005 dla cukru wlot). Wyniki Wyniki badania przedstawiono w Tabeli 3 oraz Dodatku Uzupełniającym (dostępne na stronie internetowej). Wstępny wynik wstępny, efekt interwencji netto na BMI po 2 latach (zmiana w grupie eksperymentalnej minus zmiana w grupie kontrolnej), nie był istotny (-0,30, P = 0,46). Jednak wpływ na BMI pod koniec interwencji 1-letniej był znaczny (-0,57, P = 0,045).

  • Bez kategorii

    Randomizowana próba słodzonych cukrem napojów i młodzieńcza masa ciała AD 3

    Badanie przeprowadzono między październikiem 2007 r. A grudniem 2011 r. Pierwsi dwaj autorzy i ostatni autor gwarantują dokładność i kompletność danych i analiz oraz wierność badania do protokołu. Uczestnicy Zapisaliśmy 224 nastolatków (124 chłopców i 100 dziewczynek), którzy zgłosili, że spożywają co najmniej jedną porcję (słodzonego) napoju słodzonego cukrem lub 100% soku owocowego.

  • Bez kategorii

    Randomizowana próba słodzonych cukrem napojów i młodzieńcza masa ciała AD 2

    Obecnie znaczna część uczniów szkół średnich zwykle spożywa napoje słodzone cukrem, w tym napoje gazowane, napoje dla sportowców, napoje energetyczne i wysoko słodzone kawy i herbaty.3 Słodziki słodzące w cukierkach są głównym źródłem dodanego cukru w diecie szerokiego spektrum grup rasowych i etnicznych.4 Według danych reprezentatywnych w kraju, otyłość i otyłość nastolatki otrzymują ponad 300 kcal dziennie z tych produktów, co stanowi średnio 15% ich całkowitej dziennej pobranej energii.5 Krótkotrwałe badania żywieniowe wykazują większe spożycie energii i przyrost masy ciała przy spożywaniu napojów słodzonych cukrem niż w przypadku napojów zawierających sztuczne słodziki [6], a prospektywne badania obserwacyjne wykazują pozytywne skojarzenia z ryzykiem otyłości i powiązanych powikłań. stosunkowo niewiele randomizowanych, kontrolowanych…

  • Bez kategorii

    Stężenie mucyny w drogach oddechowych jako marker przewlekłego zapalenia oskrzeli

    Przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP) charakteryzuje się przewlekłymi komponentami bronchitycznymi i rozedmowymi. W jednym modelu biofizycznym zakłada się, że stężenie mucyny na powierzchni dróg oddechowych jest kluczową zmienną, która kontroluje transport śluzu u osób zdrowych w porównaniu z zaprzestaniem transportu u osób z mukoopornymi chorobami płuc. Zgodnie z tym modelem postuluje się, że wysokie stężenie mucyny powoduje plwocinę i progresję choroby, które są charakterystyczne dla przewlekłego zapalenia oskrzeli. Metody Scharakteryzowaliśmy stan POChP u 917 uczestników z pomiarów subpopulacji i wyników pośrednich w badaniu POChP (SPIROMIKA), stosując kwestionariusze podawane uczestnikom, tomografię klatki piersiowej, spirometrię i badanie indukowanej plwociny. Całkowite stężenia mucyny w plwocinie zmierzono za pomocą chromatografii wykluczania i refraktometrii.

    Możliwość komentowania Stężenie mucyny w drogach oddechowych jako marker przewlekłego zapalenia oskrzeli została wyłączona
  • Bez kategorii

    Stężenie mucyny w drogach oddechowych jako marker przewlekłego zapalenia oskrzeli ad 11

    Całkowite stężenia mucyny w plwocinie były związane z rozpoznaniem przewlekłego zapalenia oskrzeli w oparciu o każdy z dwóch rodzajów kwestionariuszy samoopisowych: kwestionariusz odzwierciedlający klasyczną definicję przewlekłego zapalenia oskrzeli i SGRQ. Krzywe ROC dla całkowitego stężenia mucyny u uczestników SPIROMICS z opartą na kwestionariuszu diagnozą przewlekłego zapalenia oskrzeli względem uczestników kontrolnych dały sprawiedliwy wynik (AUC, 0,72). Podobna analiza przeprowadzona w niezależnej kohorcie z jednym miejscem zapewniała dobry wynik (AUC, 0,82). Przystosowanie wyników ROC przemawia za użytecznością tego środka, ale niższe wartości AUC dla uczestników SPIROMICS sugerują, że zmienność pomiędzy miejscami może być znaczna. Przyszłe badania mające na celu zbadanie stężenia mucyny w drogach oddechowych jako biomarkera diagnostycznego i prognostycznego dla przewlekłego…

    Możliwość komentowania Stężenie mucyny w drogach oddechowych jako marker przewlekłego zapalenia oskrzeli ad 11 została wyłączona
  • Bez kategorii

    Stężenie mucyny w drogach oddechowych jako marker przewlekłego zapalenia oskrzeli ad 10

    Wysokie całkowite stężenia mucyny były związane zarówno z produkcją flegmy zgłaszanej przez pacjenta, jak i żelowatymi (śluzowatymi) właściwościami wyrzucanego materiału. Wysokie całkowite stężenia mucyny były również związane zarówno z klasyczną, jak i SGRQ definicją chronicznego zapalenia oskrzeli, ustalenia zgodne z włączeniem wytwarzania flegmy do tych definicji. Wysokie stężenia mucyny były również związane z objawami choroby dróg oddechowych (w tym flegmy) w przypadku braku niedrożności przepływu powietrza. Uważa się, że adherentny śluz wewnątrzpłucny, który nie jest możliwy do wykrycia przez kaszel, przyczynia się do niedrożności przepływu powietrza i częstości zaostrzeń w POChP (ryc. 1A).

    Możliwość komentowania Stężenie mucyny w drogach oddechowych jako marker przewlekłego zapalenia oskrzeli ad 10 została wyłączona
  • Bez kategorii

    Stężenie mucyny w drogach oddechowych jako marker przewlekłego zapalenia oskrzeli ad 9

    Uczestnicy z klasycznie zdefiniowanym lub zdefiniowanym przez SGRQ przewlekłym zapaleniem oskrzeli, z lub bez rozedmy płuc, mieli wyższe stężenia mucyny niż uczestnicy bez przewlekłego zapalenia oskrzeli, z lub bez rozedmy płuc (ryc. S14 w Dodatku Aneks). Po drugie, ostatnie badania wykazały, że objawy, w tym wytwarzanie flegmy, u osób palących z prawidłowymi wynikami badań spirometrycznych wskazują na populację z przewlekłym fenotypem podobnym do oskrzeli (np. Zaostrzenia układu oddechowego i ograniczenie aktywności) .25 W naszym badaniu wśród obecnych lub byłych palaczy przy prawidłowych wartościach spirometrycznych osoby z objawami miały wyższe całkowite stężenie mucyny niż te bez objawów (ryc. S15 w Dodatku uzupełniającym).

    Możliwość komentowania Stężenie mucyny w drogach oddechowych jako marker przewlekłego zapalenia oskrzeli ad 9 została wyłączona
  • Bez kategorii

    Stężenie mucyny w drogach oddechowych jako marker przewlekłego zapalenia oskrzeli ad 8

    Natomiast uczestnicy z obecną astmą lub astmą z dzieciństwa nie mieli istotnie wyższych stężeń MUC5AC niż ci, którzy nigdy nie otrzymali diagnozy astmy (ryc. S10E w dodatkowym dodatku), a uczestnicy o wysokich stężeniach MUC5AC nie mieli istotnie wyższe poziomy eozynofilów w plwocinie lub IgE we krwi niż te z prawidłowymi stężeniami MUC5AC (ryc. S11 w dodatku uzupełniającym). Relacje między stężeniami mucyny a rozpoznaniem przewlekłego zapalenia oskrzeli Rycina 4. Rycina 4.

    Możliwość komentowania Stężenie mucyny w drogach oddechowych jako marker przewlekłego zapalenia oskrzeli ad 8 została wyłączona