Ciała białkowate

Ciał organicznych, wchodzących skład komórki, nie możemy tu bliżej i szczegółowiej omawiać; przypomnimy tylko, że jedne z nich zawierają tylko C, H i O w swym składzie (eukry, glykogen, tłuszcze) inne zaś jeszcze N, a zwykle też S lub P albo oba te pierwiastki (ciała białkowate). Wszystkie organiczne substancyty są łatwo spalane, zawierają niewiele O, a dużo C w swym skladzie; przez oxydacynę stać się mogą doskonałem źródłem energii. Ciała białkowate wśród żywej komórki stanowią ten podkład, do którego przywiązane są główne objawy życia; natomiast cukry; tłuszcze i inne bezazotowe ciała organiczne występują bądź to jako materyaly zapasowe, bądź też jako produkty, tworzące się podczas objawów przemiany materyi w organizmie komórek. Bezazotowe ciała organiczne występują prawie wyłącznie wśród plazmy komórek, natomiast ciała białkowate są przywiązane zarówno do jąder, jak i do plazmy, W jądrach komórkowych występują obficie polączenia ciał białkowatych z fosforem; z nich najważniejszą jest nukleina. główny składnik chromatynowego zrębu jądra. W żywych komórkach prawie nigdy nie znajdujemy ciał białkowatych czystych, takich, jakie różnemi metodami udaje się nam w pracowni odosobnić z ciała istot żywych; zawsze, zarówno w plazmie, jak i w jądrze znajdujemy p0łąezenia ciał białkowatych, bardzo zawiłe, złożone z związków cial białkowatych między sobą oraz połączeń ciał białkowatych z innemi ciałami organicznemi. Z powodu tej zawiłości budowy chemicznej żywych komórek, wielu autorów, sądzi, że w żywych istotach jest „bialko żywe, mające nieco odmienne wlaśeiwości niż „białko martwe wyosobnione chemicznie z ciała żyjących istot. „Żywe białko musiałoby się odznaczać bardzo dużemi drobinami o zawiłej budowie, będącemi właściwie skupieniem wielu drobin w jedne, większą; te zaś przypuszczalnie istniejące drobiny, od których bytu ma zależeć życie komórki, zostały nazwane biogenami.

Wszystkie ciała białkowate, występujące w komórkach, mają pewne wspólne właściwości. Nie maŔ one zdolności do przenikania przez błony wpółprzepuszczające czyli do dyalyzy; z tego powodu raz wytworzone w komórkach mogą pozostać w nich dopokąd się nie rozpadną na prostsze składniki, mające już zdolność do dyalyzy. Tę niezdolność do przenikania zawdzięczają przede wszystkiem swej naturze koloidalnej, a więc temu, że nie tworzą one rzeczywistych roztworów, lecz tylko delikatne zawiesiny. Prawie wszystkie ciała białkowate w temperaturze między 45 a 70⁰ C, ścinają się czyli koagulują się; tem zaś tłumaczymy sobie fakt, że żywe istoty mogą istnieć tylko w pewnych granicach temperatury. [hasła pokrewne: oesophagitis , mucyny , funkcja poznawcza  ]