Ciałka białe
Ciałka białe, dostrzeżone po raz pierwszy przez Hewsona (17 70), są to komórki odrębne które, krążąc w ustroju_tworzą wraz z nim ciało zachowujące swą samodzielność i autonomię. Podobnie jak ameby posiadąją one jądre oraz jąderko i mogą się poruszać za pomocą niby nóżek. Podobieństwo ich do pierwotniaków jest tak wielkie, że Lieberktihn, opisując je jeszcze w roku 1834 zapatrywał się na ciałka białe, jako na odrębne ameby pasożytnicze. Ruch wypustek oraz ciągłą zmianę kształtu ciałek tych dostrzec można z łatwością, obserwując je przy temperaturze 35—400. We krwi krążącej są one przeważnie kuliste i toczą powoli wzdłuż Ścian naczynia krwionośnego, podczas gdy ciałka czerwone, ciężar gatunkowy, porwane silnym prądem osiowym, płyną wartkim strumieniem pośrodku naczynia. Zjawisko to z łatwością zauważyć można, badając naczynie krwionosne w przezroczystej tkance np. krezki lub łapki żaby. Ciałka białe mogą wychodzić z naczyń. Cohnheim pierwszy opisał dokładnie fakt, że białe ciałko może przebić swą wypustką ścianę żyłki i z wolna prześlizgnąć się całe przez szczelinę i powędrować między tkanki lub do przestrzeni limfatycznych. Proces ten nazwany został wędrówką Lub emigraja leukocytów. Odgrywa on wybitną rolę w sprawach chorobowych np. przy zapaleniu tkanek lub ropieniu. Podobnie jak pierwotniaki, ciałka białe posiadają też zdolność chemotroizmu dodatniego i ujemnego, czyli zdolność reagowania na wpływy chemiczne zbliżaniem się lub oddalaniem się. Miecznikow zwrócil szczególną uwagę na zdolność chwytania i rozpuszczania w sobie lub wydalania ziarenek barwika, kropelek tłuszczu, komórek, bakteryi obojętnych i chorobotwórczych i t. d. Zdolność ta oznaczono greckiem mianem faueytozy, odgrywa zdaniem Miecznikowa i innych olbrzymią rolę jako czynność ochronna ustroju przeciwko wielu szkodliwym lub zbytecznym dla ustroju czynnikom, Ciałka białe zawierają też silnie działające zaczyny, rozszczepiające białko, węglowodany i tłuszcze. Rola ich w walce z bakteryami polega zdaniem Burkera i Bordeta również na działaniu zaczynów. Odgrywają one także niezawodną rolę w ogólnym procesie trawienia.
Klasyfikacya i liczenie ciałek białych. Jeżeli nakłuwszy palec igłą wyjałowioną dotkniemy się delikatnie szkiełkiem nakrywkowem do występującej z ranki kropli krwi, to zbierzemy ilość ciałek dostateeznźy do badania ich budowy. Szkiełko to szybko przykrywamy drugiem szkiełkiem nakrywkowem i gdy zabrana kropla rozleje się warstwą eieniutką pomiędzy dwoma szkiełkami, ostrożnie rozsuwamy szkiełka i w ten sposób otrzymujemy 2 preparaty z krwią. Można też wprost zebrać kroplę krwi na szkiełko przedmiotowe i rozetrzeć igłą lub krawędzią szkiełka nakrywkowego. Preparat taki po utrwaleniu np. w mieszaninie wyskoku z eterem barwimy za pomocą alkoholowego rozczynu eozyny i nasyconego rozczynu wodnego błękitu metylenowegp lub trójbarwika kwaśnego Ehrlicha, barwika Giemsy i t. d. [hasła pokrewne: ginjal urit , neurolog wrocław , gancyklowir ]