-
Pyłki krwi
W celu otrzymania pewnej liczby płytek, Burker postępuje w ten sposób, że na kawałek parafiny wypuszeza z nakłuțego_palca kroplę krwi. Ciałka krwi czerwone i białe, jako cięższe, opadają na spód, w czubku zaś zawieszone są płytki, Można też zebrać większe ilości krwi w naczyniach pokrytych wazeliną; zebrane zaś osocze po opadnięciu krwinek na dno naczynia należy poddać dłuższemu wirowaniu, wówczas osad będzie się składał prawie wyłącznie z płytek. Przy obliczaniu płytek należy przede wszystkiem zapobiega szybkiemu ich rozpadaniu. Do tych celów nadaje się podług Hayema mieszanina 1 0/0 rozczynu wodnego kwasu osmowego z rozczynem soli zwyklej CI (Hayem), lub też 140/0 MgS04 z lekka zabarwiona fiołetem metylowym. Na palec puszcza…
-
Neutrofile
Na preparacie takim dostrzegamy w polu mikroskopowym przede wszystkim ciałka czerwone zabarwione. Kilka zaledwie ciałek białych, których jądra zabarwione na niebiesko wyraźnie rzucają się w oczy. Już z pierwszego wejrzenia wnieść można, że liczba białych ciałek w kropli krwi jest znacznie mniejsza, niż czerwonych. Przy dokładnym rozpatrywaniu białych ciałek przekonać się łatwo, że poszczególne postacie ciałek białych się między sobą łączą. Najmniejsze z nich rozmiarami (7—9 IL.) swymi zbliżone do czerwonych ciałek są to limfocyty.; posiadają one okrągłe lub owalne jądro, wypełniające prawie komórkę i mały, zaledwie dostrzegalny rąbek protoplazmy; stanowią one 20 250/0 ogólnej liczby ciałek białych.
-
Krzepnięcie krwi
Przewodnictwo elektryczne. Krew jako ciecz przewodzi elektryczność prawie wyłącznie dzięki temu, że zawiera sole (elektrolity), Zgodnie ze spostrzeżeniem Arrheniusa, nieelektrolity, więc białka, mocznik, cukier, znajdujące się współcześnie z elektrolitami w cieczy, działają hamująco Iła przewodnictwo elektryczności. Bugarszky i Tangl określili, że I gr. białka w 100 cm, surowicy zmniejsza jej zdolność przewodzenia 0 Znając zaś ilość białka w surowicy, oraz wpływ jego na przewodzenie, pomijając przytem znikomy wpływ pozostałych nieelektrolitów surowicy, określali zdolność przewodzenia surowicy właściwą, zależną od ilości elektrolitów. Autorowie ci zauważyli, że surowica najrozmaitszych zwierząt zachowuje się odmiennie, poniekąd charakterystycznie i swoiście.
-
Podczas polykania w warunkach prawidlowych zawartosc jamy ustnej zostaje jednym ruchem polykowym przesunieta az do poziomu luku tetnicy glównej
Podczas połykania w warunkach prawidłowych zawartość jamy ustnej zostaje jednym ruchem połykowym przesunięta aż do poziomu łuku tętnicy głównej. Tutaj pokarm zatrzymuje się na 1/3 – 1 sekundę, a następnie ruchy robaczkowe gładkich mięśni przełyku przesuwają go w ciągu kilku sekund (zwykle mniej więcej w 8 sekund) aż do wpustu. Teraz wpust rozluźnia się odruchowo i pokarm dostaje się do żołądka. Po przejściu kęsa pokarmowego zwieracz gardła ,i wpust znowu się zamykają i pozostają aż do następnego aktu połykania w stanie fizjologicznego napięcia. Istnieje więc pewne przeciwieństwo między układem mięsnym przełyku a zwieraczami gardła i wpustu: poza okresem połykania mięśnie przełyku są rozluźnione, a zwieracze odwrotnie znajdują się w stanie…
-
OBJAWY PODMIOTOWE
OBJAWY PODMIOTOWE . Utrudnieniepołykania (dysphagia) jest najdonioślejszym objawem chorób przełyku. Towarzyszy mu często uczucie gniecenia lub palenia w przełyku, bóle, a niekiedy zwracanie pokarmów. Z chorób przełyku utrudnienie połykania spostrzega się: 1) w zwężeniu przełyku na tle blizn oparzelinowych, raka, ciał obcych w przełyku; 2) w nerwicy przełyku polegającej na stanie kurczowym przełyku, najczęściej zwieracza wpustu; 3) w przypadkaćh uchyłków uciskających przełyk z zewnątrz; 4) w zapaleniu, w rozszerzeniu, porażeniu i owrzodzeniu przełyku; 5) w zespole Plummer-Vinsona. Określić przyczynę utrudnienia połykania można czasami na podstawie dokładnie zebranych cech tego objawu.
-
Utrudnienie polykania na tle nerwicy bywa czasami tak znaczne, uporczywe i stale, ze wiedzie do wyniszczenia chorego
Utrudnienie połykania na tle nerwicy bywa czasami tak znaczne, uporczywe i stałe, że wiedzie do wyniszczenia chorego. W tych przypadkach bez wziernikowania przełyku, nieraz tylko dłuższym spostrzeganiem można rozstrzygnąć, czy zwężenie przełyku jest organiczne, czy na odwrót – czynnościowe. Stale utrzymujące się utrudnienie połykania pokarmów stałych prze- mawia raczej za chorobą organiczną przełyku niż. za chorobą czynnościową. Jednak i w przebiegu chorób organicznych przełyku utrudnienie połykania może przemijająco znacznie się pogarszać, gdy wskutek np.
-
Marznięcie krwi
Do określenia punktu marznięcia krwi ogólnie używaąym jest kryoskpp Beckmanna. Przyrząd ten sklada się z szerokiej probówki ze szczelnie dopasowanym korkiem, przez który wetknięte jest mieszadełko fiszbinowe lub platynowe oraz nader czuły termometr z podziałkami wskazującemi części stopnia. Probówka ta otoczona jest drugą szerszą Obie probówki umieszczone są w szerokim słoju szklanym, zawierającym mieszaninę oziębiającą (lód) z dodatkiem soli, której temperatura nie pobyć niższą niż —5 lub —6 0. Przy określaniu punktu marznięcia do probówki, zawierającej termometr, nalewamy krew lub surowicę w ilości 10—15 em3 tak, ażeby zbiornik rtęci termometru zanurzony był cały w płynie badanym, następnie probówkę tę wraz z otaczającą ją drugą szerszą probówką wstawiamy do naczynia oziębiającego…
-
Jednoczesna chemioterapia i radioterapia zachowawcza narządów w zaawansowanym raku krtani
Chemioterapia indukcyjna za pomocą cisplatyny i fluorouracylu, a następnie radioterapii jest standardową alternatywą dla całkowitej laryngektomii u pacjentów z miejscowo zaawansowanym rakiem krtani. Wartość dodawania chemioterapii do radioterapii i optymalny czas chemioterapii są nieznane. Metody Losowo przypisaliśmy pacjentom z miejscowo zaawansowanym rakiem krtani jedną z trzech terapii: indukcję cisplatyną i fluorouracylem, a następnie radioterapię, radioterapię z równoczesnym podawaniem cisplatyny lub samą radioterapię. Pierwszorzędowym punktem końcowym było zachowanie krtani. Wyniki W sumie 547 pacjentów zostało losowo przydzielonych do jednej z trzech grup badanych.
-
Lepkość krwi
W celu umożliwienia badań z maleńkimi ilościami krwi lub surowicy, Tarchanow wprowadził zamiast pyknometru cienką wloskowatą rureczkę wydętą w środku w bańkę. Metoda Hammerschlaga i jej modyfikacje polegają na tym, że kropla krwi w cieczy o tym samym ciężarze gatunkowym pływa, pozostając w stanie rÓwnowagi. Jeżeli z dwóch płynów, z których jeden posiada ciężar właściwy większy aniżeli krew, a drugi mniejszy, np. chloroformu, o ciężarze 1485, i benzolu, o ciężarze 0.88 sporządzimy mieszaninę, o takim ciężarze właściwym, że kropla krwi, wpuszczona w nią za pomocą pipety pozostaje nieruchomą, nie spuszczając się na dno, ani nie podnosząc się ku górze, to ciężar właściwy mieszaniny tej, który oznaczyć możemy za pomocą aerometru,…
-
Skład chemiczny ciałek białych
U osesków na ogólną przeciętną liczbę 13000 białych ciałek przypada (50,70/0) na limfocyty, u dzieci poniżej lat 10 liczba ciałek białych waha się pomiędzy 5 i 7 tysiącami, z czego 40—600/0 przypada na limfocyty. Skład chemiczny ciałek białych. Wobec tego, że dotychczas nie udało się otrzymać białych ciałek w stanie zupełnie czystym bez domieszek, określenie chemicznych własności białych ciałek napotyka na wielkie trudności. Mieseher i Heppe-Seyler badali w tym celu ciałka ropne, Lilienfeld zaś ciałka białe wyciśnięte z gruczołów chlonnych. W wodnym wyciągu ciałek tych otrzymał on globuliny w dwóch postaciach, z których jedna ulegała Ścinaniu się przy 74—730C, druga zaś przy 48 0/0.