Stężenie mucyny w drogach oddechowych jako marker przewlekłego zapalenia oskrzeli ad 10

Wysokie całkowite stężenia mucyny były związane zarówno z produkcją flegmy zgłaszanej przez pacjenta, jak i żelowatymi (śluzowatymi) właściwościami wyrzucanego materiału. Wysokie całkowite stężenia mucyny były również związane zarówno z klasyczną, jak i SGRQ definicją chronicznego zapalenia oskrzeli, ustalenia zgodne z włączeniem wytwarzania flegmy do tych definicji. Wysokie stężenia mucyny były również związane z objawami choroby dróg oddechowych (w tym flegmy) w przypadku braku niedrożności przepływu powietrza. Uważa się, że adherentny śluz wewnątrzpłucny, który nie jest możliwy do wykrycia przez kaszel, przyczynia się do niedrożności przepływu powietrza i częstości zaostrzeń w POChP (ryc. 1A). Zwiększenie stopnia niedrożności przepływu powietrza zdefiniowanej przez ZŁO obserwowano jako funkcję zwiększonej koncentracji mucyny u uczestników SPIROMIKI. Zwiększone stężenia mucyny były również związane ze zwiększonymi częstości występowania zaostrzeń prospektywnych. Ponieważ częstość zaostrzenia prognozuje stopień niedrożności przepływu powietrza, 5 wysokich stężeń całkowitej mucyny może przyczyniać się do utraty czynności płuc w POChP zarówno przez niedrożność śluzu wewnątrz światła, jak i zwiększone częstości zaostrzeń.
Przekrojowe analizy plwociny SPIROMICS umożliwiły testowanie skojarzeń, ale nie mechanistycznych, między stężeniem mucyny a patogenezą lub ciężkością przewlekłego zapalenia oskrzeli. Należy zauważyć, że wcześniejsze badania z udziałem uczestników z przewlekłym zapaleniem oskrzeli wiązały się ze zwiększeniem stężenia śluzu ze spadkiem klirensu śluzówki, jak przewidziano w modelu dwu żelowym.29 Hipoteza, że stężenie mucyny wpływa na patogenezę przewlekłego zapalenia oskrzeli, jest również zgodna z dane z badań z udziałem modeli zwierzęcych, które wykazały, że odwodnienie powierzchni dróg oddechowych i hiperkoncentracja mucyny spowodowały zmiany patologiczne leżące u podstaw choroby płucnej podobnej do POChP. W związku z tym postulujemy, że stężenie mucyny może ilościowo oceniać nasilenie szlaku wywołującego chorobę w przewlekłym zapaleniu oskrzeli. i POChP.
Dane SPIROMICS pokazały, że posiadanie historii użycia papierosów lub kiedykolwiek otrzymała diagnozę astmy było związane z wysokim całkowitym stężeniem mucyny, odkryciami zgodnymi z poprzednim in vitro, modelem zwierzęcym i badaniami klinicznymi.14,21,30 Całkowite stężenia mucyny nie powróciło do normalnych wartości u byłych palaczy, co jest zgodne z utrzymującym się stanem zapalnym dróg oddechowych po zaprzestaniu palenia.31,32 Związek pomiędzy historią astmy a wysokim stężeniem całkowitej mucyny sugeruje, że stężenie mucyny może być częstym szlakiem przyczyniającym się do gorszych wyników u osób z zespołem zachodzenia na siebie astmy i POChP niż u osób z jedną z tych chorób
W odniesieniu do wkładu dwóch wydzielanych mucyn do patogenezy choroby, wzrost stężenia MUC5B z ciężkością choroby jest zgodny z doniesieniami o przewadze MUC5B w POChP.13 Jednakże nieproporcjonalny wzrost stężeń MUC5AC z ciężkością choroby był uderzający. Wzrost stężenia MUC5AC był zdominowany przez skojarzenia ze stanem palenia tytoniu, a nie z historią astmy lub biomarkerami astmy. To odkrycie jest zgodne z mniejszą mocą predykcyjną biomarkerów astmy u osób cierpiących na astmę, które palą, niż u osób, które nie palą34, oraz dominację w tej populacji nie-typu 2 pomocniczych szlaków komórek T, które regulują ekspresję MUC5AC.35 Praktycznie, MUC5AC poziomy mogą nie pomóc w zdefiniowaniu zespołu zachodzenia na astmę i POChP w populacji podobnej do SPIROMICS z POChP.
Powiązanie między całkowitym stężeniem mucyny a patogenezą przewlekłego zapalenia oskrzeli sugeruje, że ten wskaźnik może być ilościowym biomarkerem dla przewlekłego zapalenia oskrzeli
[hasła pokrewne: neurolog wrocław, poradnia chorób zakaźnych poznań, mucyny ]