Stężenie mucyny w drogach oddechowych jako marker przewlekłego zapalenia oskrzeli ad 7

Analizy wrażliwości oparte na ekstremach całkowitych stężeń mucyny
Przeprowadziliśmy analizy wrażliwości, które badały aktualnych lub byłych palaczy o najniższych całkowitych stężeniach mucyny (najniższy kwartyl), tych o normalnych stężeniach (zakres międzykwartylowy) oraz o najwyższych stężeniach (najwyższy kwartyl). Analizy te wykazały również, że całkowite stężenia mucyny były związane z wytwarzaniem flegmy i ciężkością choroby (Tabela
Bezwzględne stężenia MUC5B i MUC5AC
Ryc. 3. Ryc. 3. Bezwzględne stężenia MUC5B i MUC5AC oraz nasilenie choroby. Paleele A i B przedstawiają bezwzględne stężenia odpowiednio MUC5B i MUC5AC u kontrolnych, którzy nigdy nie palili (19 uczestników), obecnych lub byłych palaczy bez spirometrycznych dowodów POChP (42 uczestników), obecnych lub byłych palaczy z łagodną lub umiarkowaną POChP (59 uczestników) oraz obecnymi lub byłymi palaczami z ciężką POChP (28 uczestników). Wartości P służą do porównania z kontrolami, które nigdy nie paliły. Pozioma linia w polach reprezentuje medianę, krzyż reprezentuje średnią, a dolna i górna część pól oznaczają odpowiednio 25 i 75 percentyla. I słupki reprezentują górną sąsiednią wartość (75. percentyl plus 1,5 razy odległość międzykwartylowa) i niższą sąsiednią wartość (25 percentyla minus 1,5 razy odległość międzykwartylowa) i wartości odbiegające od punktów. Wszystkie wartości P skorygowano pod kątem wielokrotnych porównań za pomocą metody Tukey-Kramera.
Dwie obserwacje wyłoniły się z analizy wpływu dwóch wydzielonych mucyn dróg oddechowych na całkowite stężenie mucyny. Po pierwsze, MUC5B był dominującym wydzielaniem mucyny u uczestników kontrolnych, ze średnimi (. SE) stężeniami około 10-krotnie wyższymi od MUC5AC (108 . 20 vs. 10 . 4 pmoli na mililitr) (Figura 3A i 3B). Po drugie, stężenia MUC5B wzrastały proporcjonalnie wraz z większym nasileniem POChP (o współczynnik około 3, do 296 . 65 pmol na mililitr w obecnych lub byłych palaczach z ciężką POChP), podczas gdy stężenia MUC5AC wzrastały nieproporcjonalnie (o współczynnik> 10, do 108 . 31 pmol na mililitr w obecnych lub byłych palaczach z ciężką POChP) (Figura 3A i 3B). Średni (. SE) stosunek MUC5AC do stężenia MUC5B był istotnie wyższy u obecnych lub byłych palaczy z łagodną i umiarkowaną POChP niż u osób, które nigdy nie paliły (stosunek 0,5 . 0,1 vs. 0,1 . 0,04), ale MUC5B pozostał dominującą mucyną na wszystkich poziomach nasilenia choroby (ryc. S10A w dodatkowym dodatku).
Relacje między stężeniami MUC5AC, paleniem papierosów i astmą
Aby ocenić, czy MUC5AC może być biomarkerem na astmę w populacji palaczy papierosów z POChP, badano związki między paleniem papierosów, astmą i stężeniami MUC5AC. Bezwzględne stężenie MUC5AC i stosunek stężenia MUC5AC do stężenia MUC5B były wyższe wśród obecnych palaczy niż u osób, które nigdy nie paliły (ryc. S10B i S10C w dodatkowym dodatku). Związek ten utrzymywał się, gdy uczestnicy z astmą zostali usunięci z analizy (ryc
[patrz też: venalex ulotka, przychodnia szklarska poręba, nadżerkowe zapalenie przełyku ]