Osobnik czyli indywiduum

Jedną z najbardziej istotnych cech tej substancji, w której rozgrywają się objawy życia, jest to, że nie występuje ona w wielkich masach, posiadających jednorodną budowę, lecz jest podzielona na osobniki czyli indywidua. Osobnikiem żywym nazywamy istotę zbudowaną z żywej substancji, zdolność do życia samodzielnego. Do tego określenia można jeszcze dodać, iż każdy osobnik posiada zawsze pewne cechy, sobie samemu właściwe, t. zw. cechy indy wizualne, które go odróżniają od innych osobników podobnych. Osobnikiem jest więc każde zwierzę, każda roślina wiemy zaś, że na próżno szukalibyśmy dwóch zwierząt lub roślin absolutnie identycznych. Dawniej jako cechę najistotniejszą u osobnika żywego uważano to, że niemożna podzielić go na części, bez zniszczenia jego właściwości; stąd pochodzi nawet wyraz „indywidum . Nowe badania wykazały jednak, że niepodzielność nie jest najważniejszą właściwością osobników; przekonano, się że można przeciąć wymoczka na kilka części, a każda z nich odtworzy całość cech osobnika pierwotnego; wirki (Planariae), stułbie (Hydra), niektóre pierścienice (Annelida) dadzą się pociąć na kilka lub nawet kilkanaście części, a z każdej z nich powstanie całkowity osobnik. Nawet zwierzęta o dość zawilej budowie ciała zachowują możność podzielności lecz tylko podczas wczesnych okresów rozwoju, W chwili kiedy n. p. jeżowiec zaczyna się rozwijać i jego ciało składa się tylko z kilku t. zw. blastomerów, można z każdej z tych części wyhodować całe dojrzale zwierzę. Im wyższa i bardziej zawiła budowa zwierzęcia, im późniejsze stadium jego rozwoju, tym mniejsza jest zdolność do podzielności. Objawem zaś, który u najwyższych kręgowców, przypomina podzielność osobników, jest zdolność do odtwarzania utraconych części ciała, czyli zdolność do regeneracji. Wiemy, że u zwierząt niższych, n. p. u rozgwiazd (Asteroidae-Eehinodermata) jedno ramię odcięte od całości zwierzęcia, nie tylko się odtwarza na miejscu odcięcia, ale też samo może odtworzyć całość organizmu ; u wyższych zwierząt tylko odrastanie utraconych części pozostaje jako ślad podzielności. U człowieka i zwierząt ssących podzielności a nawet regeneracji całych członków ciała nie widzimy; istnieje jednak dość ograniczona zdolność odtwarzania małych ubytków, jak n. p. ubytku nabłonka lub ubytku kości, jeśli tylko te części nie były w zbyt wielkiej ilości usunięte. Jest zaś bardzo prawdopodobne, że nawet u ssaków zachowuje się podzielność osobników w bardzo wczesnych stadiach ich rozwoju, te znaczy że z jednego zawiązku zarodka tych zwierząt może przez jego podział powstać dwa lub nawet więcej osobników. Jak już powyżej zaznaczono, nie można wśród osobników nawet należących do tego samego gatunku zwierząt czy roślin, odnaleźć dwóch zupełnie identycznych. Cechą, więc istot żywych jest ich zmienność, czyli odmienność osobnikowa. Jeśli się jednak porównywa osobniki pochodzące z różnych gatunków i bada ich zmienność, to pokaże się, że obok gatunków, w których wszystkie osobniki są bardzo do siebie podobne, a więc których zmienność jest bardzo mała, znajdą się i takie gatunki, w których z trudnością doszukamy się osobników cechami do siebie zbliżonych ; słowem stwierdzamy, że pewne gatunki odznaczają, się wielką zmiennością, inne zaś mają swe cechy dość stale. Człowiek należy do istot, u których zmienność cech jest bardzo wielka; dość rzucić okiem na różnorodność postaci ludzi, choćby nawet z tej samej rasy, narodu, a nawet rodziny pochodzących, aby się o wielkiej zmiennoŚci cech przekonać. Ale zmienność cech nie tylko odnosi się do szczegółów budowy anatomicznej i do cech zewnętrznych; niemniej zmienny jest chemizm żywych istot należnych do tych samych gatunków. Wiemy n. p., że między osobnikami odznaczającymi się małą wrażliwością na pewne trucizny, może się znaleść osobnik nadzwyczajnie na nie wrażliwy ; wiemy że nawet pewne pokarmy (poziomki, raki), które wcale nie szkodzą przeważnej części ludzi, mogą u niektórych osób wywoływać zjawisko podrażnienia skóry lub wysypkę. Tego rodzaju zjawiska, będące dowodem chemicznej odmienności danych osobników, nazywamy wrodzonym wstrętem lub idyosynkrazyą. [więcej w: asystor slim plus cellu opinie , p lcr podwyższone co oznacza , lepkość krwi  ]