Bez kategorii
-
Marznięcie krwi
Do określenia punktu marznięcia krwi ogólnie używaąym jest kryoskpp Beckmanna. Przyrząd ten sklada się z szerokiej probówki ze szczelnie dopasowanym korkiem, przez który wetknięte jest mieszadełko fiszbinowe lub platynowe oraz nader czuły termometr z podziałkami wskazującemi części stopnia. Probówka ta otoczona jest drugą szerszą Obie probówki umieszczone są w szerokim słoju szklanym, zawierającym mieszaninę oziębiającą (lód) z dodatkiem soli, której temperatura nie pobyć niższą niż —5 lub —6 0. Przy określaniu punktu marznięcia do probówki, zawierającej termometr, nalewamy krew lub surowicę w ilości 10—15 em3 tak, ażeby zbiornik rtęci termometru zanurzony był cały w płynie badanym, następnie probówkę tę wraz z otaczającą ją drugą szerszą probówką wstawiamy do naczynia oziębiającego…
-
Z zoladkiem laczy sie przelyk skosnie, wskutek czego wytwarza sie jakby zastawka zapobiegajaca zwracaniu pokarmów
Z żołądkiem łączy się przełyk skośnie, wskutek czego wytwarza się jakby zastawka zapobiegająca zwracaniu pokarmów. Miejsce, gdzie przełyk uchodzi do żołądka, nazywano dawniej wpustem (cardia). Obecnie przez miano wpust rozumie się nie samo tylko ujście przełyku do żołądka, lecz cały odcinek przełyku od najwęższego jego miejsca nad przeponą aż do żołądka. Długość tego odcinka wynosi około 3 cm. N a swym przebiegu przełyk styka się z ważnymi narządami.
-
CHOROBY PRZELYKU
CHOROBY PRZEŁYKU. A. WIADOMOŚCI Z ANATOMII I FIZJOLOGII Wiadomości topograficzne. Przełyk składa się z 3 części: szyjnej (pars cervieolis), piersiowej (pars thoracalis) i brzusznej (pars abdominalis) . Część szyjna przełyku zaczyna się w odległości mniej więcej 15 cm od górnych siekaczy na poziomie dolnej krawędzi chrząstki pierścionowatej, więc na wysokości środkowej części trzonu kręgu karkowego.
-
Live From The Field
-
CZYNNIKI PRZYCZYNOWE
CZYNNIKI PRZYCZYNOWE . Najczęstszymi zmianami chorobowymi w przełyku są nowotwory, mianowicie rak pierwotny. Inne nowotwory łagodne i złośliwe zdarzają się w przełyku bardzo rzadko. Częstym czynnikiem wywołującym choroby przełyku są także urazy w postaci podrażnień przełyku mechanicznego, chemicznego oraz cieplnego. Mianowicie choroby przełyku mogą powstawać na tle błędów dietetycznych, nadużywania napojów alkoholowych i tytoniu, spożywania pokarmów i picia napojów bardco gorących lub zbyt zimnych, połknięcia ciała obcego, zwłaszcza ostrego, płynów żrących (ługu, mocnego kwasu itd.
-
Podczas polykania w warunkach prawidlowych zawartosc jamy ustnej zostaje jednym ruchem polykowym przesunieta az do poziomu luku tetnicy glównej
Podczas połykania w warunkach prawidłowych zawartość jamy ustnej zostaje jednym ruchem połykowym przesunięta aż do poziomu łuku tętnicy głównej. Tutaj pokarm zatrzymuje się na 1/3 – 1 sekundę, a następnie ruchy robaczkowe gładkich mięśni przełyku przesuwają go w ciągu kilku sekund (zwykle mniej więcej w 8 sekund) aż do wpustu. Teraz wpust rozluźnia się odruchowo i pokarm dostaje się do żołądka. Po przejściu kęsa pokarmowego zwieracz gardła ,i wpust znowu się zamykają i pozostają aż do następnego aktu połykania w stanie fizjologicznego napięcia. Istnieje więc pewne przeciwieństwo między układem mięsnym przełyku a zwieraczami gardła i wpustu: poza okresem połykania mięśnie przełyku są rozluźnione, a zwieracze odwrotnie znajdują się w stanie…
-
Unerwienie
Unerwienie. Gałązki nerwowe przełykowe (rami oesophagei) odchodzą częściowo od nerwu krtaniowego dolnego, częściowo od pnia nerwu błędnego, tworząc dookoła przełyku splot przełykowy (plexus oesophageus). Do tego splotu idą włókna czuciowe od błony śluzowej przełyku, od niego zaś idą ruchowe do jego mięśni gładkich. Nadto przełyk jest zaopatrzony w gałązki nerwu współczulnego, a dolna jego część i wpust zawierają jako samodzielne ośrodki nerwowe splot nerwowy Auerbacha między warstwami mięśniowymi oraz splot Openchowskiego w postaci skupienia zwojów pod błoną surowiczą wpustu. Oba te sploty liczą się za pośrednictwem nerwu błędnego i współczulnego z ośrodkami w mózgu i rdzeniu.
-
Sciana przelyku sklada sie z trzech warstw: zewnetrznej laczno- tkankowej, srodkowej miesnej i wewnetrznej, która stanowi blona sluzowa
Ściana przełyku składa się z trzech warstw: zewnętrznej łączno- tkankowej, środkowej mięsnej i wewnętrznej, którą stanowi błona śluzowa. Tkanka łączna warstwy zewnętrznej jest luźna, wskutek czego przełyk łatwo odsuwa się i unika ucisku w przypadkach guzów śródpiersia i tętniaków tętnicy głównej. Warstwę mięsną tworzą mięśnie o przebiegu podłużnym z zewnątrz i poprzecznym od wewnątrz. W górnej części przełyku są to mięsne prążkowane, a w dolnej gładkie; we wpuście prócz mięśni podłużnych i poprzecznych przebiegają także mięśnie skośne. Przednia i tylna ściana górnego odcinka przełyku mają prawie wyłącznie mięśnie poprzeczne, wskutek czego przełyk jest tutaj podatniejszy.
-
Dlugosc przelyku wynosi u doroslych okolo 25-26 cm, tak iz odleglosc od zebów siecznych do wpustu zoladka równa sie mniej wiecej 40 cm
Długość przełyku wynosi u dorosłych około 25-26 cm, tak iż odległość od zębów siecznych do wpustu żołądka równa się mniej więcej 40 cm. Długość części szyjnej wynosi 5 cm, pieralewej 17-18 cm, brzusznej 2-3 cm. Dane te umożliwiają oznaczenie poziomu, na którym toczy się w przełyku sprawa chorobowa. W części piersiowej przełyku odróżnia się: 1) odcinek górny, długości 4,5 cm, 2) odcinek środkowy, długości 9 cm, rozpoczynający się na górnym poziomie tętnicy głównej, 3) odcinek dolny, długości 4,5 cm, którego granica z odcinkiem środkowym znajduje się na poziomie lewych żył płucnych. Ze stanowiska topograficzno-chirurgicznego górny odcinek piersiowej części przełyku stanowi całość z szyjną jego częścią, dolny zaś odcinek części piersiowej…
-
Utrudnienie polykania moze zalezec takze od chorób innych narzadów
Utrudnienie połykania może zależeć także od chorób innych narządów, np. od tętniaka tętnicy głównej, guzów śródpiersia, dużego wysięku osierdziowego. Mogę je wywoływać także stany zapalne migdałków, gardła, krtani, gruźlica, kila tych narządów, porażenie podniebienia miękkiego oraz mięśni gardła (najczęściej w błonicy), choroby narządu trawienia (wrzód żołądka, dwunastnicy, kolka żółciowa i in. ), choroba Plummer-Vinsona cechująca się uczuciem zwężenia przełyku i zatrzymywania się pokarmów w gardle oraz zasznurowania w okolicy poniżej gardła (hypopharynx). Toteż w żadnym przypadku utrudnienia połykania nie można poprzestać na badaniu samego tylko przełyku.