Marznięcie krwi

Do określenia punktu marznięcia krwi ogólnie używaąym jest kryoskpp Beckmanna. Przyrząd ten sklada się z szerokiej probówki ze szczelnie dopasowanym korkiem, przez który wetknięte jest mieszadełko fiszbinowe lub platynowe oraz nader czuły termometr z podziałkami wskazującemi części stopnia. Probówka ta otoczona jest drugą szerszą Obie probówki umieszczone są w szerokim słoju szklanym, zawierającym mieszaninę oziębiającą (lód) z dodatkiem soli, której temperatura nie pobyć niższą niż —5 lub —6 ⁰. Przy określaniu punktu marznięcia do probówki, zawierającej termometr, nalewamy krew lub surowicę w ilości 10—15 em³ tak, ażeby zbiornik rtęci termometru zanurzony był cały w płynie badanym, następnie probówkę tę wraz z otaczającą ją drugą szerszą probówką wstawiamy do naczynia oziębiającego i przez cały Czas mieszając mieszadełkiem spostrzegamy, że rtęć z początku szybko opada o kilka stopni poniżej O. a następnie podnosi się i w chwili zamarznięcia zatrzymuje się wreszcie na jednym poziomie przez czas dłuższy. Poziom ten w termometrze wskazywać będzie temperaturę marznięcia. (Ważnem jest przytem ustanowienie punktu 0-ego w termometrze przez oznaozenie punktu marznięcia wody przekroplonej). Okazuje się z obliczeń, że krew ludzka posiada temperaturę zamarzania = —0•560 i cechę tę ustrój stara się możliwie zachować. W przypadkach chorobowyeh zmian krążeniu przy zaburzeniach oddychania A zmienia się znacznie. (Landau: Pamięt- lek. 1903). Surowica krwi końskiej marznie przy A —0,32 — —0,561 (Gruns). Surowica żaby —0•563, zająca —0,564, psa —0,376.

Z doświadczeń Botazziego wynika, że krew bezkręgowców morskich oraz ryb niektórych (A  —2,3) posiada ciśnienie osmotyczne takie same jak i woda morska, t. j. środowisko, w którem zwierzęta te stale przebywają. Hamburger dla określenia ciśnienia osmotycznego zawartości ciałek czerwonych, posługuje się metodą t. zw. hemolitygzntł, dobierając w szeregu probówek z określoną ilością ciałek badanych, taki rozczyn soli, któryby nie wywoływał żadnego uszkodzenia ciałek i występowania z nieh barwika. Postępując w ten sposób przekonał się, że własności takie posiada rozczyn soli 0 92 ⁰/n. Hedin zaś opierając się na tym fakcie, że pod wpływem płynów hypertonicznych ciałka się kurczą, a pod wpływem hypotonieznyeh pęcznieją, określał przedewszystkiem stosunek objętościowy ciałek oraz zmiany we krwi badanej, a za izotoniczny rozgzyn soli uważa taki, który nie zmienia objętości słupka ciałek w hematokrycie.Wreszcie w celu określenia osmotycznego ciśnienia krwi i dobierania płynów izotonicznych, posługiwać się można zdolnością przewodnictwa elektrycznego ; dwie ciecze przetp, posiadające jednakową zdolność przewodnictwa elektrycznego uważać z pewnem zastrzeżeniem można za ciecz o jednakowem ciśnieniu osmotycznem. Jednakże metoda Hamburgera, Hedina i metoda określania przewodnietwa elektrycznego nie są tak dokładne jak metoda kryoskopo wa, [więcej w: ginjal urit , neurolog wrocław , gancyklowir ]