Krzepnięcie krwi
Przewodnictwo elektryczne. Krew jako ciecz przewodzi elektryczność prawie wyłącznie dzięki temu, że zawiera sole (elektrolity), Zgodnie ze spostrzeżeniem Arrheniusa, nieelektrolity, więc białka, mocznik, cukier, znajdujące się współcześnie z elektrolitami w cieczy, działają hamująco Iła przewodnictwo elektryczności. Bugarszky i Tangl określili, że I gr. białka w 100 cm, surowicy zmniejsza jej zdolność przewodzenia 0 Znając zaś ilość białka w surowicy, oraz wpływ jego na przewodzenie, pomijając przytem znikomy wpływ pozostałych nieelektrolitów surowicy, określali zdolność przewodzenia surowicy właściwą, zależną od ilości elektrolitów. Autorowie ci zauważyli, że surowica najrozmaitszych zwierząt zachowuje się odmiennie, poniekąd charakterystycznie i swoiście. Okazało się przytem, że surowica końska przewodzi słabiej niż psia, surowica psia słabiej niż kocia. Podwyższenie temperatury 0 1 stopień wzmaga jej przewodnictwo 0 2,210/0. Podług Oker-Bloma przewodnictwo krwi lub surowicy pozostawionej w naczyniu wzmaga się po pewnym czasie. Przewodnictwo surowicy wyciśniętej ze skrzepu jest większe niż surowicy krwi odwłóknionej; zgadza się to ze spostrzeżeniem Hamburgera, że surowica otrzymana ze skrzepu posiada niższy punkt marznięcia aniżeli surowica krwi odwłóknionej.
Własność krwi (a właściwie osocza) tworzenia skrzepu stanowi jedną z najważniejszych cech ustroju bronienia się od zbytecznej utraty krwi. Są ludzie, których krew krzepnie bardzo powoli, niedostatecznie, są tzw. krwawcy, Najmniejsza rana, zwłaszcza naczyń błon śluzowych wywołuje u nich długotrwałe krwawienie, a niewinny zabieg operacyjny, jak np. wyrwanie zęba, wywołać może krwawienie nie dające się powstrzymać i skutkiem tego spowodować nawet śmierć. W świecie zwierzęcym pełnym walk tem bardziej własność krzepnienia odgrywa ważną rolę w zachowaniu jednostki lub gatunku, Proces ten, który od dawna zwrócił na siebie uwagę wielu badaczy, jest bardzo złożony; nowsze, coraz subtelniejsze badania dorzucają do zjawisk już znanych wiele jeszcze faktów nowych. Krew wypuszczona do naczynia szklanego po paru minutach (u ssaków od 3 do 15 minut) krzepnie w zwykłych warunkach raptownie, tworząc gęstą galaretowatą masę, zabarwioną na czerwono i przyjmującą kształt naczynia szklanego. Skrzep taki daje się łatwo krajać, lub rozrywać. Jeżeli skrzep ten pozostawimy w naczyniu, to po pewnym czasie z galaretowatej masy występuje w ksztalcie kropel przezroczysty, jasno żółty płyn, zwany su ro w i Badając zaś tworzenie się skrzepu pod mikroskopem, przekonywamy się, że masa ta składa się z gęstej siatki włókien, które nazwano w-l óknikiem. Sieć włóknika obejmuje w zwartą masę czerwone ciałka oraz wszystkie inne morfologiczne składniki krwi. Obserwując krzepnienie krwi końskiej, krzepnącej powoli, zwłaszcza przy oziębieniu, spostrzegamy, że krzepnie właściwie osocze, czerwone zaś i białe ciałka krwi osiadają przedtem na dnie. O tem, że włóknik składa się z cienkich włókien przekonać się możemy również, jeżeli krew podczas wypuszczania będziemy ubijali za pomocą pałeczki lub miotełki; zauważymy wówczas, że włóknik w postaci nitek osiada na pałeczce. W ten sposób możemy cały włóknik zebrać na pałeczce czyli „odwłóknić krew; krew pozbawiona włóknika pozostaje w stanie płynnym.[więcej w: ginjal urit , neurolog wrocław , gancyklowir ]