Ciałka białe, dostrzeżone po raz pierwszy przez Hewsona (17 70), są to komórki odrębne które, krążąc w ustroju_tworzą wraz z nim ciało zachowujące swą samodzielność i autonomię. Podobnie jak ameby posiadąją one jądre oraz jąderko i mogą się poruszać za pomocą niby nóżek. Podobieństwo ich do pierwotniaków jest tak wielkie, że Lieberktihn, opisując je jeszcze w roku 1834 zapatrywał się na ciałka białe, jako na odrębne ameby pasożytnicze. Ruch wypustek oraz ciągłą zmianę kształtu ciałek tych dostrzec można z łatwością, obserwując je przy temperaturze 35—400. We krwi krążącej są one przeważnie kuliste i toczą powoli wzdłuż Ścian naczynia krwionośnego, podczas gdy ciałka czerwone, ciężar gatunkowy, porwane silnym prądem osiowym, płyną…

W celu otrzymania pewnej liczby płytek, Burker postępuje w ten sposób, że na kawałek parafiny wypuszeza z nakłuțego_palca kroplę krwi. Ciałka krwi czerwone i białe, jako cięższe, opadają na spód, w czubku zaś zawieszone są płytki, Można też zebrać większe ilości krwi w naczyniach pokrytych wazeliną; zebrane zaś osocze po opadnięciu krwinek na dno naczynia należy poddać dłuższemu wirowaniu, wówczas osad będzie się składał prawie wyłącznie z płytek. Przy obliczaniu płytek należy przede wszystkiem zapobiega szybkiemu ich rozpadaniu. Do tych celów nadaje się podług Hayema mieszanina 1 0/0 rozczynu wodnego kwasu osmowego z rozczynem soli zwyklej CI (Hayem), lub też 140/0 MgS04 z lekka zabarwiona fiołetem metylowym. Na palec puszcza…

U osesków na ogólną przeciętną liczbę 13000 białych ciałek przypada (50,70/0) na limfocyty, u dzieci poniżej lat 10 liczba ciałek białych waha się pomiędzy 5 i 7 tysiącami, z czego 40—600/0 przypada na limfocyty. Skład chemiczny ciałek białych. Wobec tego, że dotychczas nie udało się otrzymać białych ciałek w stanie zupełnie czystym bez domieszek, określenie chemicznych własności białych ciałek napotyka na wielkie trudności. Mieseher i Heppe-Seyler badali w tym celu ciałka ropne, Lilienfeld zaś ciałka białe wyciśnięte z gruczołów chlonnych. W wodnym wyciągu ciałek tych otrzymał on globuliny w dwóch postaciach, z których jedna ulegała Ścinaniu się przy 74—730C, druga zaś przy 48 0/0.

Soczewki kontaktowe, często błędnie bywają nazywane szkłami kontaktowymi. Pomimo tego, że używanie tych dwóch nazw wymiennie jest błędne, to ludzie w dalszym ciągu, nagminnie popełniają takie przejęzyczenia. Soczewka ma dokładnie takie same funkcje, jak okulary. Otóż dokładniej rzecz ujmując, soczewka ma za zadanie poprawić komfort widzenia. Pamiętajmy jednak, że jest to zaledwie jedna z funkcji.

Krew, której utraty człowiek broni niemal odruchowo, która już w czasach zamierzchłych zwracała uwagę ludzką i odgrywała specyalną rolę przy ofiarach składanych bóstwom przez człowieka pierwotnego lub przez jego kapłanów; dziś jeszcze przedstawia z punktu widzenia fizycznego i chemicznego wiele nierozwiązanych zagadnień. Krew jest cieczą bardzo złożoną i jako taka musi być badana najściślejszemi metodami, ogólnie obowiązującemi w chemii i fizyce. W miarę też zastosowania metod ścisłych, nauka o krwi wzbogaca się coraz nowszymi faktami i pozwala ująć coraz dokładniej subtelne zjawiska, zachodzące we krwi oraz jej złożoną rolę w ustroju. Zastosowanie metod tych napotyka często na znaczne trudności. Wystarcza bowiem nieznaczny nawet zastój podczas otrzymywania krwi, ażeby skład krwi…

Przemawiają zatem takie fakty, jak np. to, że przy obecności pasożytów kiszkowych (tasiemców, glisț) powiększa się ilość kwasochłonnych. Ilość ich powiększa się również to zastrzyknięciu Tilokar. Powiększenie liczby ich we krwi lub lokalnie jelitach, w otrzewnej zaobserwowano również przy wstrząsie (ob. serologia); w płynie wysiękowym opłucnej u chorych na gruźlicę, spotykamy prawie wyłącznie limfacyty, po zastrzyknięciu zaś obcej surowicy lub białka u człowieka, morskiej świnki i królika, powiększa się liczba komórek tucznych itd.

Przewodnictwo elektryczne. Krew jako ciecz przewodzi elektryczność prawie wyłącznie dzięki temu, że zawiera sole (elektrolity), Zgodnie ze spostrzeżeniem Arrheniusa, nieelektrolity, więc białka, mocznik, cukier, znajdujące się współcześnie z elektrolitami w cieczy, działają hamująco Iła przewodnictwo elektryczności. Bugarszky i Tangl określili, że I gr. białka w 100 cm, surowicy zmniejsza jej zdolność przewodzenia 0 Znając zaś ilość białka w surowicy, oraz wpływ jego na przewodzenie, pomijając przytem znikomy wpływ pozostałych nieelektrolitów surowicy, określali zdolność przewodzenia surowicy właściwą, zależną od ilości elektrolitów. Autorowie ci zauważyli, że surowica najrozmaitszych zwierząt zachowuje się odmiennie, poniekąd charakterystycznie i swoiście.

W pracowni Cybulskiego zbudowany został pierwszym przyrząd do obliczania lepkości krwi. Przyrząd ten składał się z dwóch równoległe leżących rurek szklanych z podziałkami. Za pomocą jednego i tego samego balonu gumowego wciągano krew do jednej rurki a wodę przekroploną do drugiej, osobne połączenie z manometru rtęciowym pozwalało płyn wciągać zawsze z  siłą; podziałki na rurkach pozwalały określić stosunek wciągniętej ilości wody do ilości krwi. Sporządzony w kilka lat później przyrząd Hessa jest oparty na tej samej zasadzie i bardzo podobny do przyrządu Cybulskiego l).  Badania nad lepkością krwi wykazały, że jest ona zależną Od 4 bardzo Wielu czynników. Przede wszystkiem zaznaczyć należy, Że lepkość surowicy, względnie osocza uwarunkowaną jest obecnością…

Jednym z pierwszych badaczów, który nie tylko zwrócił uwagę na lepkość krwi, ale i na doniosłość jej dla krążenia, jest Cybulski. który określając szybkość obiegu krwi za pomocą hemotachometru, przekonał się, że lepkość krwi i szybkość krążenia pozostają z sobą w związku. W pracowni też Cybulskiego zbudowany został pierwszym przyrząd do obliczania , lepkości krwi i przeprowadzone odnośne badań. Przyrząd ten składał się z dwóch równoległe leżących rurek szklanych z podziałkami. Za pomocą jednego i tego samego balonu gumowego wciągano krew do jednej rurki a wodę przekroploną do drugiej, osobne połączenie z manometru rtęciowym pozwalało płyn wciągać zawsze z  siłą; podziałki na rurkach pozwalały określić stosunek wciągniętej ilości wody do…

W celu umożliwienia badań z maleńkimi ilościami krwi lub surowicy, Tarchanow wprowadził zamiast pyknometru cienką wloskowatą rureczkę wydętą w środku w bańkę. Metoda Hammerschlaga i jej modyfikacje polegają na tym, że kropla krwi w cieczy o tym samym ciężarze gatunkowym pływa, pozostając w stanie rÓwnowagi. Jeżeli z dwóch płynów, z których jeden posiada ciężar właściwy większy aniżeli krew, a drugi mniejszy, np. chloroformu, o ciężarze 1485, i benzolu, o ciężarze 0.88 sporządzimy mieszaninę, o takim ciężarze właściwym, że kropla krwi, wpuszczona w nią za pomocą pipety pozostaje nieruchomą, nie spuszczając się na dno, ani nie podnosząc się ku górze, to ciężar właściwy mieszaniny tej, który oznaczyć możemy za pomocą aerometru,…