-
Marznięcie krwi
Do określenia punktu marznięcia krwi ogólnie używaąym jest kryoskpp Beckmanna. Przyrząd ten sklada się z szerokiej probówki ze szczelnie dopasowanym korkiem, przez który wetknięte jest mieszadełko fiszbinowe lub platynowe oraz nader czuły termometr z podziałkami wskazującemi części stopnia. Probówka ta otoczona jest drugą szerszą Obie probówki umieszczone są w szerokim słoju szklanym, zawierającym mieszaninę oziębiającą (lód) z dodatkiem soli, której temperatura nie pobyć niższą niż —5 lub —6 0. Przy określaniu punktu marznięcia do probówki, zawierającej termometr, nalewamy krew lub surowicę w ilości 10—15 em3 tak, ażeby zbiornik rtęci termometru zanurzony był cały w płynie badanym, następnie probówkę tę wraz z otaczającą ją drugą szerszą probówką wstawiamy do naczynia oziębiającego…
-
CHOROBY PRZELYKU
CHOROBY PRZEŁYKU. A. WIADOMOŚCI Z ANATOMII I FIZJOLOGII Wiadomości topograficzne. Przełyk składa się z 3 części: szyjnej (pars cervieolis), piersiowej (pars thoracalis) i brzusznej (pars abdominalis) . Część szyjna przełyku zaczyna się w odległości mniej więcej 15 cm od górnych siekaczy na poziomie dolnej krawędzi chrząstki pierścionowatej, więc na wysokości środkowej części trzonu kręgu karkowego.
-
Sciana przelyku sklada sie z trzech warstw: zewnetrznej laczno- tkankowej, srodkowej miesnej i wewnetrznej, która stanowi blona sluzowa
Ściana przełyku składa się z trzech warstw: zewnętrznej łączno- tkankowej, środkowej mięsnej i wewnętrznej, którą stanowi błona śluzowa. Tkanka łączna warstwy zewnętrznej jest luźna, wskutek czego przełyk łatwo odsuwa się i unika ucisku w przypadkach guzów śródpiersia i tętniaków tętnicy głównej. Warstwę mięsną tworzą mięśnie o przebiegu podłużnym z zewnątrz i poprzecznym od wewnątrz. W górnej części przełyku są to mięsne prążkowane, a w dolnej gładkie; we wpuście prócz mięśni podłużnych i poprzecznych przebiegają także mięśnie skośne. Przednia i tylna ściana górnego odcinka przełyku mają prawie wyłącznie mięśnie poprzeczne, wskutek czego przełyk jest tutaj podatniejszy.
-
Zwiększona przeżywalność z hamowaniem MEK w czerniaku zmutowanym BRAF AD 3
Najczęstszą przyczyną wykluczenia był negatywny test na mutacje (ryc. S1 w Dodatkowym dodatku, dostępny wraz z pełnym tekstem tego artykułu). Losowo przydzielono 322 kwalifikujących się pacjentów (281 z mutacją V600E, 40 z mutacją V600K i z obiema mutacjami) w stosunku 2: do otrzymywania doustnego trametynibu (2 mg raz na dobę) lub dożylnej chemioterapii składającej się z dakarbazyny (1000 mg na metr kwadratowy powierzchni ciała) lub paklitaksel (175 mg na metr kwadratowy), według uznania badacza, co 3 tygodnie. Pacjentów stratyfikowano zgodnie z wyjściowym poziomem dehydrogenazy mleczanowej (prawidłowym lub podwyższonym) i statusem w odniesieniu do wcześniejszej chemioterapii w przypadku zaawansowanej choroby (tak lub nie).
-
Zwiększona przeżywalność z hamowaniem MEK w czerniaku zmutowanym BRAF AD 2
Aktywowany BRAF fosforyluje i aktywuje białka MEK (MEK1 i MEK2), które następnie aktywują dalsze kinazy MAP. Wiadomo, że szlak kinazy MAP reguluje proliferację i przeżywalność komórek nowotworowych w wielu rakach.9 W przedklinicznych modelach ludzkiego czerniaka, selektywne inhibitory BRAF i MEK hamowały wzrost i indukowały śmierć komórki w nowotworach z mutacjami BRAF.10, 11. Inhibitory BRAF powiązano z lepszym odsetkiem przeżycia wolnego od progresji i całkowitego przeżycia u pacjentów z czerniakiem z mutacją BRAF.6 Trametinib (GSK1120212, GlaxoSmithKline Pharmaceuticals) jest doustnie dostępnym, drobnocząsteczkowym, selektywnym inhibitorem MEK1 i MEK2.12. W dawkach, które wydawały się nietoksyczne, trametynib hamował wzrost ludzkich nowotworów czerniaka za pomocą mutacji BRAF V600E, które przeszczepiono myszom.
-
Randomizowana próba słodzonych cukrem napojów i młodzieńcza masa ciała AD 8
Podobnie żadna inna zmienna niż spożycie cukru nie osłabiło efektu interwencji, co sugeruje, że spożycie cukru miało pośredni wpływ. Jednakże zdajemy sobie sprawę, że intensywność interwencji zamiast dostarczania napojów bezkalorycznych jako takich może prowadzić do zbawiennych zmian w innych zachowaniach, takich jak zmniejszenie oglądania telewizji, i że te zmiany mogą wpływać na masę ciała. Przeprowadziliśmy analizę podgrup po wcześniejszym badaniu wykazującym istotną modyfikację efektu według grupy etnicznej, a ponowna analiza danych z prospektywnego badania obserwacyjnego13 dostarczyła dowodów potwierdzających. Dane te należy jednak interpretować ostrożnie ze względu na niewielki rozmiar podgatunku latynoskiego.
-
Randomizowana próba słodzonych cukrem napojów i młodzieńcza masa ciała AD 2
Obecnie znaczna część uczniów szkół średnich zwykle spożywa napoje słodzone cukrem, w tym napoje gazowane, napoje dla sportowców, napoje energetyczne i wysoko słodzone kawy i herbaty.3 Słodziki słodzące w cukierkach są głównym źródłem dodanego cukru w diecie szerokiego spektrum grup rasowych i etnicznych.4 Według danych reprezentatywnych w kraju, otyłość i otyłość nastolatki otrzymują ponad 300 kcal dziennie z tych produktów, co stanowi średnio 15% ich całkowitej dziennej pobranej energii.5 Krótkotrwałe badania żywieniowe wykazują większe spożycie energii i przyrost masy ciała przy spożywaniu napojów słodzonych cukrem niż w przypadku napojów zawierających sztuczne słodziki [6], a prospektywne badania obserwacyjne wykazują pozytywne skojarzenia z ryzykiem otyłości i powiązanych powikłań. stosunkowo niewiele randomizowanych, kontrolowanych…
-
Stężenie mucyny w drogach oddechowych jako marker przewlekłego zapalenia oskrzeli ad 11
Całkowite stężenia mucyny w plwocinie były związane z rozpoznaniem przewlekłego zapalenia oskrzeli w oparciu o każdy z dwóch rodzajów kwestionariuszy samoopisowych: kwestionariusz odzwierciedlający klasyczną definicję przewlekłego zapalenia oskrzeli i SGRQ. Krzywe ROC dla całkowitego stężenia mucyny u uczestników SPIROMICS z opartą na kwestionariuszu diagnozą przewlekłego zapalenia oskrzeli względem uczestników kontrolnych dały sprawiedliwy wynik (AUC, 0,72). Podobna analiza przeprowadzona w niezależnej kohorcie z jednym miejscem zapewniała dobry wynik (AUC, 0,82). Przystosowanie wyników ROC przemawia za użytecznością tego środka, ale niższe wartości AUC dla uczestników SPIROMICS sugerują, że zmienność pomiędzy miejscami może być znaczna. Przyszłe badania mające na celu zbadanie stężenia mucyny w drogach oddechowych jako biomarkera diagnostycznego i prognostycznego dla przewlekłego…
-
Stężenie mucyny w drogach oddechowych jako marker przewlekłego zapalenia oskrzeli ad 9
Uczestnicy z klasycznie zdefiniowanym lub zdefiniowanym przez SGRQ przewlekłym zapaleniem oskrzeli, z lub bez rozedmy płuc, mieli wyższe stężenia mucyny niż uczestnicy bez przewlekłego zapalenia oskrzeli, z lub bez rozedmy płuc (ryc. S14 w Dodatku Aneks). Po drugie, ostatnie badania wykazały, że objawy, w tym wytwarzanie flegmy, u osób palących z prawidłowymi wynikami badań spirometrycznych wskazują na populację z przewlekłym fenotypem podobnym do oskrzeli (np. Zaostrzenia układu oddechowego i ograniczenie aktywności) .25 W naszym badaniu wśród obecnych lub byłych palaczy przy prawidłowych wartościach spirometrycznych osoby z objawami miały wyższe całkowite stężenie mucyny niż te bez objawów (ryc. S15 w Dodatku uzupełniającym).
-
Stężenie mucyny w drogach oddechowych jako marker przewlekłego zapalenia oskrzeli czesc 4
George s Respiratory Questionnaire (SGRQ) 17 definiował przewlekłe zapalenie oskrzeli jako kaszel i flegmę prawie codziennie lub kilka razy w tygodniu. Rozedmę płuc zdefiniowano jako procent wokseli w polu płuc, który wykazywał osłabienie mniej niż -950 jednostek Hounsfielda, co oceniono za pomocą objętościowej tomografii komputerowej (CT) płuc. Korzystając z tego odsetka, zaklasyfikowaliśmy uczestnika jako mającego rozedmę płucną na podstawie wartości normatywnych.18 Szczegółowe definicje kliniczne są dostępne w dodatkowym dodatku. Plwocinę wywołaną przez inhalację hipertonicznej soli fizjologicznej zebrano od 917 uczestników, którzy mieli wymuszoną objętość wydechową w ciągu sekundy powyżej 35% wartości przewidywanej, zgodnie z protokołem 19 i American Thoracic Society oraz standardami Europejskiego Towarzystwa oddechowego, 16 dla pomiaru całkowitych stężeń…