-
Unerwienie
Unerwienie. Gałązki nerwowe przełykowe (rami oesophagei) odchodzą częściowo od nerwu krtaniowego dolnego, częściowo od pnia nerwu błędnego, tworząc dookoła przełyku splot przełykowy (plexus oesophageus). Do tego splotu idą włókna czuciowe od błony śluzowej przełyku, od niego zaś idą ruchowe do jego mięśni gładkich. Nadto przełyk jest zaopatrzony w gałązki nerwu współczulnego, a dolna jego część i wpust zawierają jako samodzielne ośrodki nerwowe splot nerwowy Auerbacha między warstwami mięśniowymi oraz splot Openchowskiego w postaci skupienia zwojów pod błoną surowiczą wpustu. Oba te sploty liczą się za pośrednictwem nerwu błędnego i współczulnego z ośrodkami w mózgu i rdzeniu.
-
Badanie przelyku radiologiczne
Badanie przełyku radiologiczne. Jest to ważniejsza metoda badania przełyku, której wynik czyni często zbędnym zgłębnikowanie i wziernikowanie przełyku. Badanie wykonywa się w ustawieniu badanego skośnym przednim prawym (badany stoi zwrócony twarzą do badającego, prawy bark przylega do ekranu – ustawienie do szermierki). W tym ustawieniu dobrze uwydatnia się cień przełyku, gdy badany połknie powoli równomiernie rozdrobnioną, gęstą mieszaninę chemicznie czystego siarczanu baru z miazgą ziemniaczaną lub z marmeladą albo zawiesinę z 50 g siarczanu baru w 100 ml wody. W warunkach prawidłowych w tzw.
-
Zwiększona przeżywalność z hamowaniem MEK w czerniaku zmutowanym BRAF
Aktywujące mutacje w seryno-treoninowej kinazie białkowej B-RAF (BRAF) występują u 50% pacjentów z zaawansowanym czerniakiem. Selektywna terapia inhibitorami BRAF poprawia przeżycie w porównaniu z chemioterapią, ale odpowiedzi często są krótkotrwałe. W poprzednich badaniach hamowanie MEK wydawało się obiecujące w tej populacji. Metody W tej fazie 3 otwartej próby losowo przydzielono 322 pacjentów z przerzutowym czerniakiem z mutacją V600E lub V600K BRAF do otrzymywania zarówno trametynibu, doustnego selektywnego inhibitora MEK lub chemioterapii w stosunku 2: 1.
-
Randomizowana próba słodzonych cukrem napojów i młodzieńcza masa ciała AD 8
Podobnie żadna inna zmienna niż spożycie cukru nie osłabiło efektu interwencji, co sugeruje, że spożycie cukru miało pośredni wpływ. Jednakże zdajemy sobie sprawę, że intensywność interwencji zamiast dostarczania napojów bezkalorycznych jako takich może prowadzić do zbawiennych zmian w innych zachowaniach, takich jak zmniejszenie oglądania telewizji, i że te zmiany mogą wpływać na masę ciała. Przeprowadziliśmy analizę podgrup po wcześniejszym badaniu wykazującym istotną modyfikację efektu według grupy etnicznej, a ponowna analiza danych z prospektywnego badania obserwacyjnego13 dostarczyła dowodów potwierdzających. Dane te należy jednak interpretować ostrożnie ze względu na niewielki rozmiar podgatunku latynoskiego.
-
Randomizowana próba słodzonych cukrem napojów i młodzieńcza masa ciała AD 6
Całkowite spożycie energii i spożycie cukru zmniejszyły się w grupie eksperymentalnej w porównaniu z grupą kontrolną na rok (P <0,001 dla obu porównań), przy różnicach grupowych utrzymujących się po 2 latach (P = 0,02 dla całkowitego poboru energii i P = 0,005 dla cukru wlot). Wyniki Wyniki badania przedstawiono w Tabeli 3 oraz Dodatku Uzupełniającym (dostępne na stronie internetowej). Wstępny wynik wstępny, efekt interwencji netto na BMI po 2 latach (zmiana w grupie eksperymentalnej minus zmiana w grupie kontrolnej), nie był istotny (-0,30, P = 0,46). Jednak wpływ na BMI pod koniec interwencji 1-letniej był znaczny (-0,57, P = 0,045).
-
Stężenie mucyny w drogach oddechowych jako marker przewlekłego zapalenia oskrzeli ad 8
Natomiast uczestnicy z obecną astmą lub astmą z dzieciństwa nie mieli istotnie wyższych stężeń MUC5AC niż ci, którzy nigdy nie otrzymali diagnozy astmy (ryc. S10E w dodatkowym dodatku), a uczestnicy o wysokich stężeniach MUC5AC nie mieli istotnie wyższe poziomy eozynofilów w plwocinie lub IgE we krwi niż te z prawidłowymi stężeniami MUC5AC (ryc. S11 w dodatku uzupełniającym). Relacje między stężeniami mucyny a rozpoznaniem przewlekłego zapalenia oskrzeli Rycina 4. Rycina 4.
-
Stężenie mucyny w drogach oddechowych jako marker przewlekłego zapalenia oskrzeli ad 7
Analizy wrażliwości oparte na ekstremach całkowitych stężeń mucyny Przeprowadziliśmy analizy wrażliwości, które badały aktualnych lub byłych palaczy o najniższych całkowitych stężeniach mucyny (najniższy kwartyl), tych o normalnych stężeniach (zakres międzykwartylowy) oraz o najwyższych stężeniach (najwyższy kwartyl). Analizy te wykazały również, że całkowite stężenia mucyny były związane z wytwarzaniem flegmy i ciężkością choroby (Tabela Bezwzględne stężenia MUC5B i MUC5AC Ryc. 3. Ryc. 3.
-
Stężenie mucyny w drogach oddechowych jako marker przewlekłego zapalenia oskrzeli ad 6
Związek między stężeniem mucyny a niedrożnością przepływu powietrza zdefiniowaną jako GOLD pozostał znaczący, gdy zastosowanie wziewnych leków rozszerzających oskrzela i glukokortykoidów zostało uwzględnione w modelach analizy wariancji (P = 0,001). Zależność między całkowitymi stężeniami mucyny a częstościami występowania zaostrzeń ujawniła, że stężenia mucyny były wyższe u uczestników SPIROMICS, którzy mieli zaostrzenia niż u osób, które nie miały zaostrzeń (.2 zaostrzenia w ciągu roku, 4194 . 878 .g na mililitr;> 0 do <2 zaostrzeń na rok 2848 . 171 .g na mililitr i 0 zaostrzeń, 2458 . 113 .g na mililitr) (Figura 1D).
-
Wpływ na układ sercowo-naczyniowy i metaboliczny antysensownych oligonukleotydów ANGPTL3 ad 5
Ponadto nie miało to wpływu na absorpcję lipidów jelitowych. Szczegóły dotyczące tych wyników przedstawiono na rysunku S5 w Dodatku uzupełniającym. Skutki ASO Angptl3 w obecności apolipoproteiny C-III i lipazy lipoproteinowej Leczenie ASO Angptl3 znacząco zmniejszyło poziomy triglicerydów w osoczu i poziom cholesterolu LDL u myszy z nadekspresją ludzkiej apolipoproteiny C-III (Fig. S6 w Dodatkowym dodatku). Aktywność lipazy lipoproteinowej mierzona u myszy C57BL / 6 karmionych karmą dla zwierząt, które były leczone za pomocą Angptl3 ASO przez 6 tygodni była o 88% wyższa niż u zwierząt kontrolnych (P = 0,03), podczas gdy aktywność lipazy wątrobowej nie różniła się istotnie pomiędzy myszami leczonymi ASO Angptl3.
-
Wpływ na układ sercowo-naczyniowy i metaboliczny antysensownych oligonukleotydów ANGPTL3 cd
Uczestnicy zostali losowo przydzieleni w stosunku 3: 1, aby otrzymać ANGPTL3-LRx lub placebo. W grupach otrzymujących pojedynczą dawkę uczestnicy otrzymywali pojedyncze podskórne wstrzyknięcie ANGPTL3-LRx (20, 40 lub 80 mg) lub placebo (0,9% jałowa sól fizjologiczna). W grupach złożonych z wieloma dawkami uczestnicy otrzymywali podskórnie wstrzyknięcia ANGPTL3-LRx (10, 20, 40 lub 60 mg) lub placebo (0,9% jałowej soli fizjologicznej) raz w tygodniu w sumie sześć dawek. Kryteria włączenia obejmowały poziom cholesterolu LDL na czczo wyższy niż 70 mg na decylitr (1,8 mmol na litr) (dla wszystkich uczestników), poziom stężenia triglicerydów na czczo od 90 do 150 mg na decylitr (od 1,0 do 1,7 mmol na litr) u uczestników 40 mg i…