Jednym z pierwszych badaczów, który nie tylko zwrócił uwagę na lepkość krwi, ale i na doniosłość jej dla krążenia, jest Cybulski. który określając szybkość obiegu krwi za pomocą hemotachometru, przekonał się, że lepkość krwi i szybkość krążenia pozostają z sobą w związku. W pracowni też Cybulskiego zbudowany został pierwszym przyrząd do obliczania , lepkości krwi i przeprowadzone odnośne badań. Przyrząd ten składał się z dwóch równoległe leżących rurek szklanych z podziałkami. Za pomocą jednego i tego samego balonu gumowego wciągano krew do jednej rurki a wodę przekroploną do drugiej, osobne połączenie z manometru rtęciowym pozwalało płyn wciągać zawsze z  siłą; podziałki na rurkach pozwalały określić stosunek wciągniętej ilości wody do…

W celu umożliwienia badań z maleńkimi ilościami krwi lub surowicy, Tarchanow wprowadził zamiast pyknometru cienką wloskowatą rureczkę wydętą w środku w bańkę. Metoda Hammerschlaga i jej modyfikacje polegają na tym, że kropla krwi w cieczy o tym samym ciężarze gatunkowym pływa, pozostając w stanie rÓwnowagi. Jeżeli z dwóch płynów, z których jeden posiada ciężar właściwy większy aniżeli krew, a drugi mniejszy, np. chloroformu, o ciężarze 1485, i benzolu, o ciężarze 0.88 sporządzimy mieszaninę, o takim ciężarze właściwym, że kropla krwi, wpuszczona w nią za pomocą pipety pozostaje nieruchomą, nie spuszczając się na dno, ani nie podnosząc się ku górze, to ciężar właściwy mieszaniny tej, który oznaczyć możemy za pomocą aerometru,…

Przewodnictwo elektryczne. Krew jako ciecz przewodzi elektryczność prawie wyłącznie dzięki temu, że zawiera sole (elektrolity), Zgodnie ze spostrzeżeniem Arrheniusa, nieelektrolity, więc białka, mocznik, cukier, znajdujące się współcześnie z elektrolitami w cieczy, działają hamująco Iła przewodnictwo elektryczności. Bugarszky i Tangl określili, że I gr. białka w 100 cm, surowicy zmniejsza jej zdolność przewodzenia 0 Znając zaś ilość białka w surowicy, oraz wpływ jego na przewodzenie, pomijając przytem znikomy wpływ pozostałych nieelektrolitów surowicy, określali zdolność przewodzenia surowicy właściwą, zależną od ilości elektrolitów. Autorowie ci zauważyli, że surowica najrozmaitszych zwierząt zachowuje się odmiennie, poniekąd charakterystycznie i swoiście.

Do określenia punktu marznięcia krwi ogólnie używaąym jest kryoskpp Beckmanna. Przyrząd ten sklada się z szerokiej probówki ze szczelnie dopasowanym korkiem, przez który wetknięte jest mieszadełko fiszbinowe lub platynowe oraz nader czuły termometr z podziałkami wskazującemi części stopnia. Probówka ta otoczona jest drugą szerszą Obie probówki umieszczone są w szerokim słoju szklanym, zawierającym mieszaninę oziębiającą (lód) z dodatkiem soli, której temperatura nie pobyć niższą niż —5 lub —6 0. Przy określaniu punktu marznięcia do probówki, zawierającej termometr, nalewamy krew lub surowicę w ilości 10—15 em3 tak, ażeby zbiornik rtęci termometru zanurzony był cały w płynie badanym, następnie probówkę tę wraz z otaczającą ją drugą szerszą probówką wstawiamy do naczynia oziębiającego…